Найр, наадам чинь дуусах нь уу. Гишүүд маань аймаг, сумын ой далимдуулаад тойргоо услах гээд бүгд хөдөө гарчээ. Шинэхэн нэг гишүүн маань бүр өнгөрсөн дөрвөн жилд айлын үсний найранд очсоор байгаад гишүүн болсон гэх хошин яриа ч дэлгэрчээ.
Гэтэл зарим нь хот, хөдөөгүй ажиллан гишүүн, дарга таны ийш, тийш гүйлгэх татварын мөнгийг тань бүрдүүлээд сууж байна. Татвар, шимтгэл төллөө гээд мань мэт нь ямар хөнгөлөлттэй эрүүл мэндийн үйлчилгээ, өндөр тэтгэвэр, өр ширгүй амьдарчих биш. За энэ ч яахав.
Нээрээ намар эхэлчихсэн. Нөгөө намрын их ажил гэх пи ар хааччихсан бэ? Урд нь өмнө нь намрын их ажлаа хийдэггүй ч ядаж пи ар-г нь хийгээд байдаг байсан даа. Энэ жил бүр таг шүү.
Бид чинь загасны ой санамжтай. Жил бүр нэг асуудлаа давтдаг ч мартаад байдаг. Пи Ар энэ тэр хийж байж сануулж байхгүй бол горьгүй. Удахгүй гомдол, цөхрөл, бачуурал, их стрессийн эрин үе эхлэх гэж байна.
Энэ бүгдийг бодохоос ч бөөлжис хүрч байна. Сонсдоггүй, хардаггүй, хэлдэггүй гурван сармагчин эгнүүлж тавьсан мэт төртэй болохоор шийднэ гэдэгт нь итгэж чадахгүй. За энэ бол нийгмийн чиглэлийн л стресс шүү. Дараагийн түвшнийх нь бол таны эрүүл мэнд биш түрүүвчтэй чинь ярьдаг.
Анх удаа амьдрахын ахисан түвшний туршилт хийгдэж буй Монголд тавтай морил. Амьд үлдэхийн төлөө уралцаад байж дээ. Яалтай. Зүгээр сайхан зүлгэн дээрээ зунжингаа гэрээ барьж суусан байх. Одоо тэгээд туршилтдаа...