2013 оны 10 сарын 15
Хүн эхийн хэвлийд зүүний сүвэгчэн дээр будаа тогтохтой адил бий болдог. Энэ бол юугаар ч зүйрлэшгүй үнэн. Эх хүн төрүүлсэн үрээ бусдаас харамладаг, хайрладаг. Архичин ч бай эрдэмтэн ч бай ижийдээ хүү нь, охин нь эрдэнэ байдаг. Ардын уран зохиолч, Соёлын гавьяат зүтгэлтэн П.Бадарч гуайн "Эхийн сэтгэл" шүлэгт
Хүний хүү ижийдээ ирж гэнээ,
Гол усаар л нэг найр наадам.
Минийх болохоор шоронд орж гэнэ,
Голыг минь гогодон хэлж байна.
Аа яадгийн ороо л биз,
Гадагшаа гэж би хүүгээ өмөөрлөө.
Ам нь цангаж байгаа даа,
Дотогшоо би өмөлзлөө гэж шүлэглэсэн байдаг. Энэ мөр алдаж онож яваа хэн бүхэнд ижийдэээ очих, ижийгээ хайрлах сэтгэгдлийг өөрийн эрхгүй төрүүлдэг